Szczur (Rattus) - rodzaj gryzonia z rodziny myszowatych obejmujący około 50 gatunków. Do najbardziej znanych należą występujące również w Polsce:
szczur śniady
szczur wędrowny
Potocznie mianem szczura określa się również inne taksony, np. szczurem wodnym bywa nazywany karczownik, rzeczywiście do szczura bardzo podobny, albo bandikot indyjski zwany czasem szczurem indyjskim. Popularny szczur laboratoryjny, charakteryzujący się śnieżnobiałą barwą i udowodnioną naukowo inteligencją to albinotyczna forma szczura wędrownego.
Szczury laboratoryjne [edytuj]
Szczur laboratoryjny - jest to potoczna nazwa wielu szczepów szczurów uzyskanych sztucznie w wyniku genetycznych krzyżówek międzygatunkowych, zapoczątkowanych w XIX wieku, które to były bądź są używane przez człowieka do celów doświadczalnych, badawczych, lub „wystawowych”. Niektóre z tych krzyżówek ze względu na swoiste cechy charakteru, budowę ciała, długość życia są od pewnego czasu wykorzystywane jako zwierzęta domowe - powszechnie dostępne w sklepach zoologicznych.
Wizerunek [edytuj]
Szczur od czasów masowych pomorów panujących w Europie a w szczególności Wielkiej Zarazy Londyńskiej kiedy to podejrzewano go o roznoszenie dżumy i innych plag (były to słuszne podejrzenia, gdyż jest on żywicielem pcheł, które bezpośrednio roznoszą tą chorobę jak i inne) cieszy się bardzo złą opinią w kulturze europejskiej. Niezaprzeczalnie jest on szkodnikiem niszczącym żywność i zbiory rolne, szkodnikiem charakteryzującym się wielką ekspansywnością i łatwością adaptacyjną obdarzonym swoistą inteligencją i zwinnością. Toteż przez wieki człowiek zmuszony był do walki z nim, niejednokrotnie była to walka o przetrwanie jednostek na danym terenie.Zgoła inaczej jest on postrzegany w części Indii czy Chin gdzie uważa się go za zwierze inteligentne przynoszące mieszkańcom szczęście i sukces na niwie zawodowej czy towarzyskiej.
szczur śniady
szczur wędrowny
Potocznie mianem szczura określa się również inne taksony, np. szczurem wodnym bywa nazywany karczownik, rzeczywiście do szczura bardzo podobny, albo bandikot indyjski zwany czasem szczurem indyjskim. Popularny szczur laboratoryjny, charakteryzujący się śnieżnobiałą barwą i udowodnioną naukowo inteligencją to albinotyczna forma szczura wędrownego.
Szczury laboratoryjne [edytuj]
Szczur laboratoryjny - jest to potoczna nazwa wielu szczepów szczurów uzyskanych sztucznie w wyniku genetycznych krzyżówek międzygatunkowych, zapoczątkowanych w XIX wieku, które to były bądź są używane przez człowieka do celów doświadczalnych, badawczych, lub „wystawowych”. Niektóre z tych krzyżówek ze względu na swoiste cechy charakteru, budowę ciała, długość życia są od pewnego czasu wykorzystywane jako zwierzęta domowe - powszechnie dostępne w sklepach zoologicznych.
Wizerunek [edytuj]
Szczur od czasów masowych pomorów panujących w Europie a w szczególności Wielkiej Zarazy Londyńskiej kiedy to podejrzewano go o roznoszenie dżumy i innych plag (były to słuszne podejrzenia, gdyż jest on żywicielem pcheł, które bezpośrednio roznoszą tą chorobę jak i inne) cieszy się bardzo złą opinią w kulturze europejskiej. Niezaprzeczalnie jest on szkodnikiem niszczącym żywność i zbiory rolne, szkodnikiem charakteryzującym się wielką ekspansywnością i łatwością adaptacyjną obdarzonym swoistą inteligencją i zwinnością. Toteż przez wieki człowiek zmuszony był do walki z nim, niejednokrotnie była to walka o przetrwanie jednostek na danym terenie.Zgoła inaczej jest on postrzegany w części Indii czy Chin gdzie uważa się go za zwierze inteligentne przynoszące mieszkańcom szczęście i sukces na niwie zawodowej czy towarzyskiej.
1 komentarz:
No to już jest sama prawda, lecz skopiowana z Wikipedii... Jak kopiujesz to usuńchociaż to nieszczęsne "edytuj".
Prześlij komentarz