Walenie - zwierzęta te często mylone są z rybami. Jest to powżny błąd, bo walenie nie tylko mają innną płetwę ogonową (inne położenież rodą - walenie rodzą się żywe, a np. rekiny "składają" jaja. Ssaki te żywią się mlekiem matki.
czwartek, 31 lipca 2008
Walenie nie są rybami, tylko ssakami
Walenie - zwierzęta te często mylone są z rybami. Jest to powżny błąd, bo walenie nie tylko mają innną płetwę ogonową (inne położenież rodą - walenie rodzą się żywe, a np. rekiny "składają" jaja. Ssaki te żywią się mlekiem matki.
sobota, 28 czerwca 2008
JASZCZURKI - legwanopodobne
Legwanopodobne obejmują niektóre z najbardziej kolorowych i powszechnie znanych jaszczurek. Są równocześnie, obok gekonopodobnych, najbardziej prymitywne. W nadrodzinie legwanopodobnych wyróżnia się 3 rodziny : legwanowate, agamowate i kameleonowate. Liczne z nich, zwłaszcza kameleony potrafią zmieniać ubarwienie. Zazwycczaj są silnie terytorialne lub wytworzyły wiele rytualnych zachowań. Agamy i legwany wyglądają bardzo podobnie, lecz zamieszkują rózne tereny.
_____________________________________________________
Kameleon:
_____________________________________________________
Kameleon:
piątek, 11 kwietnia 2008
SZCZUR - miłe zwierzątko, czy wręcz przeciwnie
Szczur (Rattus) - rodzaj gryzonia z rodziny myszowatych obejmujący około 50 gatunków. Do najbardziej znanych należą występujące również w Polsce:
szczur śniady
szczur wędrowny
Potocznie mianem szczura określa się również inne taksony, np. szczurem wodnym bywa nazywany karczownik, rzeczywiście do szczura bardzo podobny, albo bandikot indyjski zwany czasem szczurem indyjskim. Popularny szczur laboratoryjny, charakteryzujący się śnieżnobiałą barwą i udowodnioną naukowo inteligencją to albinotyczna forma szczura wędrownego.
Szczury laboratoryjne [edytuj]
Szczur laboratoryjny - jest to potoczna nazwa wielu szczepów szczurów uzyskanych sztucznie w wyniku genetycznych krzyżówek międzygatunkowych, zapoczątkowanych w XIX wieku, które to były bądź są używane przez człowieka do celów doświadczalnych, badawczych, lub „wystawowych”. Niektóre z tych krzyżówek ze względu na swoiste cechy charakteru, budowę ciała, długość życia są od pewnego czasu wykorzystywane jako zwierzęta domowe - powszechnie dostępne w sklepach zoologicznych.
Wizerunek [edytuj]
Szczur od czasów masowych pomorów panujących w Europie a w szczególności Wielkiej Zarazy Londyńskiej kiedy to podejrzewano go o roznoszenie dżumy i innych plag (były to słuszne podejrzenia, gdyż jest on żywicielem pcheł, które bezpośrednio roznoszą tą chorobę jak i inne) cieszy się bardzo złą opinią w kulturze europejskiej. Niezaprzeczalnie jest on szkodnikiem niszczącym żywność i zbiory rolne, szkodnikiem charakteryzującym się wielką ekspansywnością i łatwością adaptacyjną obdarzonym swoistą inteligencją i zwinnością. Toteż przez wieki człowiek zmuszony był do walki z nim, niejednokrotnie była to walka o przetrwanie jednostek na danym terenie.Zgoła inaczej jest on postrzegany w części Indii czy Chin gdzie uważa się go za zwierze inteligentne przynoszące mieszkańcom szczęście i sukces na niwie zawodowej czy towarzyskiej.
szczur śniady
szczur wędrowny
Potocznie mianem szczura określa się również inne taksony, np. szczurem wodnym bywa nazywany karczownik, rzeczywiście do szczura bardzo podobny, albo bandikot indyjski zwany czasem szczurem indyjskim. Popularny szczur laboratoryjny, charakteryzujący się śnieżnobiałą barwą i udowodnioną naukowo inteligencją to albinotyczna forma szczura wędrownego.
Szczury laboratoryjne [edytuj]
Szczur laboratoryjny - jest to potoczna nazwa wielu szczepów szczurów uzyskanych sztucznie w wyniku genetycznych krzyżówek międzygatunkowych, zapoczątkowanych w XIX wieku, które to były bądź są używane przez człowieka do celów doświadczalnych, badawczych, lub „wystawowych”. Niektóre z tych krzyżówek ze względu na swoiste cechy charakteru, budowę ciała, długość życia są od pewnego czasu wykorzystywane jako zwierzęta domowe - powszechnie dostępne w sklepach zoologicznych.
Wizerunek [edytuj]
Szczur od czasów masowych pomorów panujących w Europie a w szczególności Wielkiej Zarazy Londyńskiej kiedy to podejrzewano go o roznoszenie dżumy i innych plag (były to słuszne podejrzenia, gdyż jest on żywicielem pcheł, które bezpośrednio roznoszą tą chorobę jak i inne) cieszy się bardzo złą opinią w kulturze europejskiej. Niezaprzeczalnie jest on szkodnikiem niszczącym żywność i zbiory rolne, szkodnikiem charakteryzującym się wielką ekspansywnością i łatwością adaptacyjną obdarzonym swoistą inteligencją i zwinnością. Toteż przez wieki człowiek zmuszony był do walki z nim, niejednokrotnie była to walka o przetrwanie jednostek na danym terenie.Zgoła inaczej jest on postrzegany w części Indii czy Chin gdzie uważa się go za zwierze inteligentne przynoszące mieszkańcom szczęście i sukces na niwie zawodowej czy towarzyskiej.
Etykiety:
animal,
animals,
natura,
przyroda,
stwoerzenia,
zwierzaczki,
zwierzęta
środa, 13 lutego 2008
CYKL - PSY PASTERSKIE - owczarek niemiecki
Owczarek niemiecki - jedna z ras psów należąca do grupy psów pasterskich i zaganiających, zaklasyfikowana do sekcji psów pasterskich (owczarskich). Według klasyfikacji FCI podlega próbom pracy.
Szata i umaszczenie
Umaszczenie najczęściej spotykane u owczarków niemieckich to czarne podpalane, czarne z rudym, brązowym, czerwonym, płowym lub jasnoszarym podpalaniem, czaprakowate wilczaste, żelaziste, od jasnoszarego do ciemnoszarego, czerwonożółte, czerwonobrązowe z siodłem, czaprakowate, wilczaste, ciemno-wilczaste; jednolite bądź z regularnymi czerwonobrązowymi do białoszarych oznakami, mała biała plamka na piersi i palcach lub bardzo jasne umaszczenie wewnętrznej strony nóg dopuszczalne, choć niepożądane. Dopuszczalne jest także umaszczenie całkowicie czarne. Maść szczeniaka można ustalić ostatecznie dopiero po zmianie okrywy pierwotnej na wtórną, po zakończeniu porostu włosów pokrywowych. U owczarków długowłosych (wykluczanych z hodowli FCI) zdarza się maść blue sable (niebieska podpalana). Wykluczone z hodowli są też osobniki białe (albinosy), czarne lub kremowe, choć są uznawane w klubach ras. Istnieją także owczarki niemieckie szorstkowłose, również nie uznawane przez FCI. Szata składa się z sierści podwójnej, z podszerstkiem. Włos okrywowy jest prosty, gęsty, twardy i mocno przylegający. Podszerstek obfity i miękki. Na głowie, przedniej stronie nóg i łapach włos dość krótki. Na szyi, zadzie, tylnych partiach nóg włos dłuższy, bardziej obfity i gęsty. Owczarek niemiecki linieje 2 razy w roku.
Szata i umaszczenie
Umaszczenie najczęściej spotykane u owczarków niemieckich to czarne podpalane, czarne z rudym, brązowym, czerwonym, płowym lub jasnoszarym podpalaniem, czaprakowate wilczaste, żelaziste, od jasnoszarego do ciemnoszarego, czerwonożółte, czerwonobrązowe z siodłem, czaprakowate, wilczaste, ciemno-wilczaste; jednolite bądź z regularnymi czerwonobrązowymi do białoszarych oznakami, mała biała plamka na piersi i palcach lub bardzo jasne umaszczenie wewnętrznej strony nóg dopuszczalne, choć niepożądane. Dopuszczalne jest także umaszczenie całkowicie czarne. Maść szczeniaka można ustalić ostatecznie dopiero po zmianie okrywy pierwotnej na wtórną, po zakończeniu porostu włosów pokrywowych. U owczarków długowłosych (wykluczanych z hodowli FCI) zdarza się maść blue sable (niebieska podpalana). Wykluczone z hodowli są też osobniki białe (albinosy), czarne lub kremowe, choć są uznawane w klubach ras. Istnieją także owczarki niemieckie szorstkowłose, również nie uznawane przez FCI. Szata składa się z sierści podwójnej, z podszerstkiem. Włos okrywowy jest prosty, gęsty, twardy i mocno przylegający. Podszerstek obfity i miękki. Na głowie, przedniej stronie nóg i łapach włos dość krótki. Na szyi, zadzie, tylnych partiach nóg włos dłuższy, bardziej obfity i gęsty. Owczarek niemiecki linieje 2 razy w roku.
Subskrybuj:
Posty (Atom)